04 август 2025
• од Станча Јаќимовски
Историчарот Георгиев објаснува зошто востанието од 1903 година било внимателно организирана борба за автономија, а не импулсивна реакција – и зошто Бугарите го сочинувале јадрото на движењето.
Во саботното издание на „Бугарија сутрин“ на телевизијата Bulgaria ON AIR, историчарот доц. д-р Георги Георгиев го анализираше Илинденско-Преображенското востание од 1903 година, нагласувајќи дека тоа било борба за слободата и автономијата на македонските и тракијските Бугари кои останале под османска власт по Берлинскиот конгрес во 1878 година.
„Тоа е востание за слобода на македонските и тракиските Бугари. Но слободата, во конкретниот историски контекст, значела автономија – по моделот на Источна Румелија пред нејзиното соединување со Кнежевството“, изјави Георгиев.
Историчарот подвлече дека востаниците не целеле веднаш кон обединување или независност, туку сакале автономна територија во рамките на Отоманската империја. Сѐ понатаму – дали ќе се оди кон обединување – било оставено на политичката иднина.
Георгиев укажа на сериозниот сооднос на сили меѓу востаниците и Отоманската армија.
„Бројките се приближни. Наместо 26.500 востаници, реалната проценка е околу 15-16.000, додека Османлиите располагале со 230 до 250 илјади војници. Сепак, востанието траеше речиси 4 месеци – тоа не е мала работа“, изјави тој.
Според Георгиев, Илинденско-Преображенското востание било суштински различно од Априлското востание од 1876 година.
„Априлското востание имаше цел да го привлече вниманието на Големите сили преку масовна репресија. Но востанието од 1903 година имаше друга стратегија – да се предизвика долготрајна нестабилност и да се натераат надворешните сили на интервенција“, појасни Георгиев.
Иако востанието имало повеќенационален карактер, со учество и на Власи и Албанци, Георгиев вели дека јадрото на движењето биле бугарските револуционери, кои цела деценија работеле на неговата подготовка.
„Ова не беше импровизација. За разлика од Априлското востание, тука организацијата беше зрела и структурирана. Или таа организација ќе се распаднеше под османлискиот притисок, или ќе се искористеше – преку револуција и оружје“, рече Георгиев.
По востанието, започнал бавен процес на реформирање на Македонија, поттикнат од зголеменото меѓународно внимание. Георгиев вели дека тоа било резултат и на востанието и на дипломатските напори на Велесилите.
Историчарот ја заврши својата анализа со потсетување на улогата на Гоце Делчев, нарекувајќи ја „огромна и суштинска“ за подготвувањето и визијата на движењето.