Проф. Христова: Како не ѝ е срам на Ќулавкова да ги клевети Бугарија и ЕУ?

TEMU

#1 Најпродаван артикл

Сет од 5 парчиња заштитник на кабли, прекривка за заштита на кабли од ТПУ, додатоци за заштита на кабли, без батерија, за мобилни телефони, комплет за заштита на податочни линии

4.8 (10276)

54 ден

-73%

206 ден

Купи сега

МАКЕДОНИЈА

Проф. Христова: Како не ѝ е срам на Ќулавкова да ги клевети Бугарија и ЕУ?

23 јули 2025

• од Станча Јаќимовски

Јазикот ни е одамна признаен, а најголемата поддршка за македонската катедра доаѓа токму од Франција, вели професорката по француски јазик на Филолошкиот факултет

Силна реакција на социјалните мрежи предизвика објавата на професорката Дореана Христова од Катедрата за романски јазици при Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ во Скопје. Во својот статус, таа јавно ја прозва академик Катица Ќулавкова поради, како што наведува, „клеветнички ставови кон Бугарија и Европската Унија“ и потсети на конкретни факти за меѓународната поддршка што македонскиот јазик ја ужива низ годините.

„Како не ѝ е срам на Ќулавкова да ги клевети Бугарија и ЕУ, кога македонскиот јазик е јасно и гласно признат од Бугарија уште во јануари 1992 година“, пишува Христова, потсетувајќи на заложбите на тогашниот бугарски претседател Желю Желев, кој, според неа, уште од 1996 година во Париз лобирал за европска иднина на Македонија пред француските интелектуалци.

Професорката посочи и на неуспешниот обид за академска соработка од 1999 година, кога од бугарска страна било предложено заемно изучување на македонскиот и бугарскиот јазик на универзитетите во Скопје и Софија – предлог што, како што тврди, бил „премолчено одбиен“ во Скопје.

Катедрата во Париз – симбол на европската поддршка

„Како не ѝ е срам да зборува против Европската Унија, кога токму Франција, преку Националниот институт за ориентални јазици и цивилизации (INALCO) во Париз, ја одржува единствената самостојна катедра за македонски јазик и култура во Европа“, истакнува Христова. Таа додава дека македонската катедра таму има целосно еднаков статус со катедрите за бугарски, српски, руски и други јазици, за разлика од многу други светски универзитети каде македонскиот е само изборен предмет или дел од поширока славистика.

Професорката потсети и на личната поврзаност на Ќулавкова со оваа катедра, посочувајќи дека токму таа била член на комисијата за хабилитација на Фроса Пејоска Бушро – шефицата на Катедрата за македонски јазик во Париз. Христова потенцира дека ваков академски процес (хабилитација) не постои во Македонија, и дека токму за тоа требало да се борат членови на МАНУ, наместо – како што вели – „за статус кво и назадни политики“.

Апел за совесност и академска одговорност

Христова завршува со цитат од Виктор Иго, потсетувајќи дека слободата и демократијата мора да се градат на научен пристап и совесни постапки. Таа остро реагира на „забошотувањето“ на клучните достигнувања на македонската култура и јазик, особено кога – како што вели – некои од тие личности добивале признанија токму од Француската амбасада во Скопје.