17 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Одлуката на Православната црква во Америка (ПЦА) да ја признае каноничноста на Македонската православна црква – Охридска архиепископија (МПЦ-ОА) предизвика неочекувани потреси во православниот свет и ја отвори вратата за сериозни последици по македонската црковна иднина. Наместо да биде дипломатски исчекор кон пошироко признание, потегот на МПЦ-ОА се чини дека ја втурнува Црквата во геополитички лавиринт, каде што доминира влијанието на Руската православна црква.
Угледниот верски аналитичар Бранко Ѓорѓевски во изјава за Дојче Веле со право предупредува дека признанието од ПЦА, која самата нема легитимитет од Вселенската патријаршија, ќе предизвика ново заладување во односите со Цариград. Тоа е особено проблематично ако се знае дека токму од Вселенската патријаршија МПЦ-ОА очекува Томос – официјалниот документ за автокефалност.
„Оваа одлука само ќе го оддалечи добивањето на Томосот и ќе создаде нови услови и сомнежи околу искреноста на нашата позиција“, вели Ѓорѓевски. Тој укажува дека во македонските црковни кругови се зголемува влијанието на ставовите од Москва и Белград, кои ја негираат исклучивата улога на Вселенската патријаршија – што претставува директен удар врз основниот поредок во православниот свет.
Новинарот Марјан Николовски оди чекор подалеку во својата анализа за порталот „Религија“, каде што директно ја означува МПЦ-ОА како „инсталација на руската црква“ во Македонија. Тој остро посочува дека Српската православна црква (СПЦ) ја внела МПЦ-ОА во конфликтот меѓу Москва и Фанар, ставајќи ја на страната на Москва – во блокот што ја негира канонската моќ на Вселенскиот патријарх.
„Оваа одлука не е само верски чин, туку геополитичка изјава. Колку порано македонската држава ја сфати сериозноста на оваа реалност, толку помали ќе бидат штетите“, предупредува Николовски.
Однесувањето на МПЦ-ОА во овој контекст не остава простор за оправдување. Во момент кога секој дипломатски чекор треба внимателно да се мери, црквата демонстрира политичка наивност и несвесност за пошироките последици. Наместо да ја зацврсти позицијата како независен црковен субјект кој гради односи со сите страни, МПЦ-ОА избира да стане дел од еден табор – и тоа оној што се конфронтира со Вселенската патријаршија, клучниот играч за формализирање на автокефалноста.
Ова е сериозна стратегиска грешка која може да ја чини МПЦ-ОА уште многу години црковна неизвесност. Наместо мудро водење на процесот, доминира импулсивно приклонување кон „пријателски“ сили, без пресметка на последиците.
Во време кога македонската држава бара стабилност, интеграција и меѓународно признание, националната црква мора да биде сојузник на тие цели, а не нивен баласт. Поддршката на Брако Ѓорѓевски и Марјан Николовски не е политичка позиција – таа е повик за разум и самосвест. МПЦ-ОА мора да разбере дека црковната надворешна политика е исто толку деликатна и опасна како и државната. А за тоа е потребна трпеливост, мудрост – и јасна визија за тоа каде сакаме да припаѓаме. И зошто.
Љубчо Георгиевски со жестока изјава: Не можам да премолчам – Тито оженил дете!
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден
17 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Одлуката на Православната црква во Америка (ПЦА) да ја признае каноничноста на Македонската православна црква – Охридска архиепископија (МПЦ-ОА) предизвика неочекувани потреси во православниот свет и ја отвори вратата за сериозни последици по македонската црковна иднина. Наместо да биде дипломатски исчекор кон пошироко признание, потегот на МПЦ-ОА се чини дека ја втурнува Црквата во геополитички лавиринт, каде што доминира влијанието на Руската православна црква.
Угледниот верски аналитичар Бранко Ѓорѓевски во изјава за Дојче Веле со право предупредува дека признанието од ПЦА, која самата нема легитимитет од Вселенската патријаршија, ќе предизвика ново заладување во односите со Цариград. Тоа е особено проблематично ако се знае дека токму од Вселенската патријаршија МПЦ-ОА очекува Томос – официјалниот документ за автокефалност.
„Оваа одлука само ќе го оддалечи добивањето на Томосот и ќе создаде нови услови и сомнежи околу искреноста на нашата позиција“, вели Ѓорѓевски. Тој укажува дека во македонските црковни кругови се зголемува влијанието на ставовите од Москва и Белград, кои ја негираат исклучивата улога на Вселенската патријаршија – што претставува директен удар врз основниот поредок во православниот свет.
Новинарот Марјан Николовски оди чекор подалеку во својата анализа за порталот „Религија“, каде што директно ја означува МПЦ-ОА како „инсталација на руската црква“ во Македонија. Тој остро посочува дека Српската православна црква (СПЦ) ја внела МПЦ-ОА во конфликтот меѓу Москва и Фанар, ставајќи ја на страната на Москва – во блокот што ја негира канонската моќ на Вселенскиот патријарх.
„Оваа одлука не е само верски чин, туку геополитичка изјава. Колку порано македонската држава ја сфати сериозноста на оваа реалност, толку помали ќе бидат штетите“, предупредува Николовски.
Однесувањето на МПЦ-ОА во овој контекст не остава простор за оправдување. Во момент кога секој дипломатски чекор треба внимателно да се мери, црквата демонстрира политичка наивност и несвесност за пошироките последици. Наместо да ја зацврсти позицијата како независен црковен субјект кој гради односи со сите страни, МПЦ-ОА избира да стане дел од еден табор – и тоа оној што се конфронтира со Вселенската патријаршија, клучниот играч за формализирање на автокефалноста.
Ова е сериозна стратегиска грешка која може да ја чини МПЦ-ОА уште многу години црковна неизвесност. Наместо мудро водење на процесот, доминира импулсивно приклонување кон „пријателски“ сили, без пресметка на последиците.
Во време кога македонската држава бара стабилност, интеграција и меѓународно признание, националната црква мора да биде сојузник на тие цели, а не нивен баласт. Поддршката на Брако Ѓорѓевски и Марјан Николовски не е политичка позиција – таа е повик за разум и самосвест. МПЦ-ОА мора да разбере дека црковната надворешна политика е исто толку деликатна и опасна како и државната. А за тоа е потребна трпеливост, мудрост – и јасна визија за тоа каде сакаме да припаѓаме. И зошто.
Љубчо Георгиевски со жестока изјава: Не можам да премолчам – Тито оженил дете!
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден
17 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Одлуката на Православната црква во Америка (ПЦА) да ја признае каноничноста на Македонската православна црква – Охридска архиепископија (МПЦ-ОА) предизвика неочекувани потреси во православниот свет и ја отвори вратата за сериозни последици по македонската црковна иднина. Наместо да биде дипломатски исчекор кон пошироко признание, потегот на МПЦ-ОА се чини дека ја втурнува Црквата во геополитички лавиринт, каде што доминира влијанието на Руската православна црква.
Угледниот верски аналитичар Бранко Ѓорѓевски во изјава за Дојче Веле со право предупредува дека признанието од ПЦА, која самата нема легитимитет од Вселенската патријаршија, ќе предизвика ново заладување во односите со Цариград. Тоа е особено проблематично ако се знае дека токму од Вселенската патријаршија МПЦ-ОА очекува Томос – официјалниот документ за автокефалност.
„Оваа одлука само ќе го оддалечи добивањето на Томосот и ќе создаде нови услови и сомнежи околу искреноста на нашата позиција“, вели Ѓорѓевски. Тој укажува дека во македонските црковни кругови се зголемува влијанието на ставовите од Москва и Белград, кои ја негираат исклучивата улога на Вселенската патријаршија – што претставува директен удар врз основниот поредок во православниот свет.
Новинарот Марјан Николовски оди чекор подалеку во својата анализа за порталот „Религија“, каде што директно ја означува МПЦ-ОА како „инсталација на руската црква“ во Македонија. Тој остро посочува дека Српската православна црква (СПЦ) ја внела МПЦ-ОА во конфликтот меѓу Москва и Фанар, ставајќи ја на страната на Москва – во блокот што ја негира канонската моќ на Вселенскиот патријарх.
„Оваа одлука не е само верски чин, туку геополитичка изјава. Колку порано македонската држава ја сфати сериозноста на оваа реалност, толку помали ќе бидат штетите“, предупредува Николовски.
Однесувањето на МПЦ-ОА во овој контекст не остава простор за оправдување. Во момент кога секој дипломатски чекор треба внимателно да се мери, црквата демонстрира политичка наивност и несвесност за пошироките последици. Наместо да ја зацврсти позицијата како независен црковен субјект кој гради односи со сите страни, МПЦ-ОА избира да стане дел од еден табор – и тоа оној што се конфронтира со Вселенската патријаршија, клучниот играч за формализирање на автокефалноста.
Ова е сериозна стратегиска грешка која може да ја чини МПЦ-ОА уште многу години црковна неизвесност. Наместо мудро водење на процесот, доминира импулсивно приклонување кон „пријателски“ сили, без пресметка на последиците.
Во време кога македонската држава бара стабилност, интеграција и меѓународно признание, националната црква мора да биде сојузник на тие цели, а не нивен баласт. Поддршката на Брако Ѓорѓевски и Марјан Николовски не е политичка позиција – таа е повик за разум и самосвест. МПЦ-ОА мора да разбере дека црковната надворешна политика е исто толку деликатна и опасна како и државната. А за тоа е потребна трпеливост, мудрост – и јасна визија за тоа каде сакаме да припаѓаме. И зошто.
Љубчо Георгиевски со жестока изјава: Не можам да премолчам – Тито оженил дете!
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден
17 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Одлуката на Православната црква во Америка (ПЦА) да ја признае каноничноста на Македонската православна црква – Охридска архиепископија (МПЦ-ОА) предизвика неочекувани потреси во православниот свет и ја отвори вратата за сериозни последици по македонската црковна иднина. Наместо да биде дипломатски исчекор кон пошироко признание, потегот на МПЦ-ОА се чини дека ја втурнува Црквата во геополитички лавиринт, каде што доминира влијанието на Руската православна црква.
Угледниот верски аналитичар Бранко Ѓорѓевски во изјава за Дојче Веле со право предупредува дека признанието од ПЦА, која самата нема легитимитет од Вселенската патријаршија, ќе предизвика ново заладување во односите со Цариград. Тоа е особено проблематично ако се знае дека токму од Вселенската патријаршија МПЦ-ОА очекува Томос – официјалниот документ за автокефалност.
„Оваа одлука само ќе го оддалечи добивањето на Томосот и ќе создаде нови услови и сомнежи околу искреноста на нашата позиција“, вели Ѓорѓевски. Тој укажува дека во македонските црковни кругови се зголемува влијанието на ставовите од Москва и Белград, кои ја негираат исклучивата улога на Вселенската патријаршија – што претставува директен удар врз основниот поредок во православниот свет.
Новинарот Марјан Николовски оди чекор подалеку во својата анализа за порталот „Религија“, каде што директно ја означува МПЦ-ОА како „инсталација на руската црква“ во Македонија. Тој остро посочува дека Српската православна црква (СПЦ) ја внела МПЦ-ОА во конфликтот меѓу Москва и Фанар, ставајќи ја на страната на Москва – во блокот што ја негира канонската моќ на Вселенскиот патријарх.
„Оваа одлука не е само верски чин, туку геополитичка изјава. Колку порано македонската држава ја сфати сериозноста на оваа реалност, толку помали ќе бидат штетите“, предупредува Николовски.
Однесувањето на МПЦ-ОА во овој контекст не остава простор за оправдување. Во момент кога секој дипломатски чекор треба внимателно да се мери, црквата демонстрира политичка наивност и несвесност за пошироките последици. Наместо да ја зацврсти позицијата како независен црковен субјект кој гради односи со сите страни, МПЦ-ОА избира да стане дел од еден табор – и тоа оној што се конфронтира со Вселенската патријаршија, клучниот играч за формализирање на автокефалноста.
Ова е сериозна стратегиска грешка која може да ја чини МПЦ-ОА уште многу години црковна неизвесност. Наместо мудро водење на процесот, доминира импулсивно приклонување кон „пријателски“ сили, без пресметка на последиците.
Во време кога македонската држава бара стабилност, интеграција и меѓународно признание, националната црква мора да биде сојузник на тие цели, а не нивен баласт. Поддршката на Брако Ѓорѓевски и Марјан Николовски не е политичка позиција – таа е повик за разум и самосвест. МПЦ-ОА мора да разбере дека црковната надворешна политика е исто толку деликатна и опасна како и државната. А за тоа е потребна трпеливост, мудрост – и јасна визија за тоа каде сакаме да припаѓаме. И зошто.
Љубчо Георгиевски со жестока изјава: Не можам да премолчам – Тито оженил дете!
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден
17 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Одлуката на Православната црква во Америка (ПЦА) да ја признае каноничноста на Македонската православна црква – Охридска архиепископија (МПЦ-ОА) предизвика неочекувани потреси во православниот свет и ја отвори вратата за сериозни последици по македонската црковна иднина. Наместо да биде дипломатски исчекор кон пошироко признание, потегот на МПЦ-ОА се чини дека ја втурнува Црквата во геополитички лавиринт, каде што доминира влијанието на Руската православна црква.
Угледниот верски аналитичар Бранко Ѓорѓевски во изјава за Дојче Веле со право предупредува дека признанието од ПЦА, која самата нема легитимитет од Вселенската патријаршија, ќе предизвика ново заладување во односите со Цариград. Тоа е особено проблематично ако се знае дека токму од Вселенската патријаршија МПЦ-ОА очекува Томос – официјалниот документ за автокефалност.
„Оваа одлука само ќе го оддалечи добивањето на Томосот и ќе создаде нови услови и сомнежи околу искреноста на нашата позиција“, вели Ѓорѓевски. Тој укажува дека во македонските црковни кругови се зголемува влијанието на ставовите од Москва и Белград, кои ја негираат исклучивата улога на Вселенската патријаршија – што претставува директен удар врз основниот поредок во православниот свет.
Новинарот Марјан Николовски оди чекор подалеку во својата анализа за порталот „Религија“, каде што директно ја означува МПЦ-ОА како „инсталација на руската црква“ во Македонија. Тој остро посочува дека Српската православна црква (СПЦ) ја внела МПЦ-ОА во конфликтот меѓу Москва и Фанар, ставајќи ја на страната на Москва – во блокот што ја негира канонската моќ на Вселенскиот патријарх.
„Оваа одлука не е само верски чин, туку геополитичка изјава. Колку порано македонската држава ја сфати сериозноста на оваа реалност, толку помали ќе бидат штетите“, предупредува Николовски.
Однесувањето на МПЦ-ОА во овој контекст не остава простор за оправдување. Во момент кога секој дипломатски чекор треба внимателно да се мери, црквата демонстрира политичка наивност и несвесност за пошироките последици. Наместо да ја зацврсти позицијата како независен црковен субјект кој гради односи со сите страни, МПЦ-ОА избира да стане дел од еден табор – и тоа оној што се конфронтира со Вселенската патријаршија, клучниот играч за формализирање на автокефалноста.
Ова е сериозна стратегиска грешка која може да ја чини МПЦ-ОА уште многу години црковна неизвесност. Наместо мудро водење на процесот, доминира импулсивно приклонување кон „пријателски“ сили, без пресметка на последиците.
Во време кога македонската држава бара стабилност, интеграција и меѓународно признание, националната црква мора да биде сојузник на тие цели, а не нивен баласт. Поддршката на Брако Ѓорѓевски и Марјан Николовски не е политичка позиција – таа е повик за разум и самосвест. МПЦ-ОА мора да разбере дека црковната надворешна политика е исто толку деликатна и опасна како и државната. А за тоа е потребна трпеливост, мудрост – и јасна визија за тоа каде сакаме да припаѓаме. И зошто.
Љубчо Георгиевски со жестока изјава: Не можам да премолчам – Тито оженил дете!
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден