25 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Оваа недела, македонскиот правосуден систем донесе две контрадикторни одлуки поврзани со говор на омраза, што повторно ја отвори дебатата за критериумите и доследноста во судските пресуди.
Во првиот случај, Љупчо Георгиевски, претседател на културниот клуб „Ванчо Михаилов“ во Битола, беше осуден на една година затвор. Причината – користењето на името Ванчо Михаилов и негови цитати, кои според судот предизвикувале револт кај јавноста и биле толкувани како говор на омраза. Интересно е што овие цитати се преземени од книгата „Македонија – Швајцарија на Балканот“, која била легално објавена уште во 1990-тите години.
Во истиот период, судот донесе ослободителна пресуда за потпретседателот на македонската влада, Иво Стојковиќ, кој беше обвинет од неколку бошњачки организации поради својата изјава во врска со Сребреница. Стојковиќ ја нарече комеморацијата за Сребреница – геноцид кој е признат од Обединетите нации – „Дизниленд за некрофилија“. Сепак, судот не го сметаше ова за говор на омраза.
Поранешниот премиер Љубчо Георгиевски ги повика граѓаните да размислат со „здрав разум“ и праша: што е навистина поголем говор на омраза – именување клуб по историска личност или потсмевање со трагедија призната како геноцид од меѓународната заедница?
Овие случувања ги отвораат прашањата за објективноста, правдата и политичката природа на македонското судство.
25 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Оваа недела, македонскиот правосуден систем донесе две контрадикторни одлуки поврзани со говор на омраза, што повторно ја отвори дебатата за критериумите и доследноста во судските пресуди.
Во првиот случај, Љупчо Георгиевски, претседател на културниот клуб „Ванчо Михаилов“ во Битола, беше осуден на една година затвор. Причината – користењето на името Ванчо Михаилов и негови цитати, кои според судот предизвикувале револт кај јавноста и биле толкувани како говор на омраза. Интересно е што овие цитати се преземени од книгата „Македонија – Швајцарија на Балканот“, која била легално објавена уште во 1990-тите години.
Во истиот период, судот донесе ослободителна пресуда за потпретседателот на македонската влада, Иво Стојковиќ, кој беше обвинет од неколку бошњачки организации поради својата изјава во врска со Сребреница. Стојковиќ ја нарече комеморацијата за Сребреница – геноцид кој е признат од Обединетите нации – „Дизниленд за некрофилија“. Сепак, судот не го сметаше ова за говор на омраза.
Поранешниот премиер Љубчо Георгиевски ги повика граѓаните да размислат со „здрав разум“ и праша: што е навистина поголем говор на омраза – именување клуб по историска личност или потсмевање со трагедија призната како геноцид од меѓународната заедница?
Овие случувања ги отвораат прашањата за објективноста, правдата и политичката природа на македонското судство.
25 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Оваа недела, македонскиот правосуден систем донесе две контрадикторни одлуки поврзани со говор на омраза, што повторно ја отвори дебатата за критериумите и доследноста во судските пресуди.
Во првиот случај, Љупчо Георгиевски, претседател на културниот клуб „Ванчо Михаилов“ во Битола, беше осуден на една година затвор. Причината – користењето на името Ванчо Михаилов и негови цитати, кои според судот предизвикувале револт кај јавноста и биле толкувани како говор на омраза. Интересно е што овие цитати се преземени од книгата „Македонија – Швајцарија на Балканот“, која била легално објавена уште во 1990-тите години.
Во истиот период, судот донесе ослободителна пресуда за потпретседателот на македонската влада, Иво Стојковиќ, кој беше обвинет од неколку бошњачки организации поради својата изјава во врска со Сребреница. Стојковиќ ја нарече комеморацијата за Сребреница – геноцид кој е признат од Обединетите нации – „Дизниленд за некрофилија“. Сепак, судот не го сметаше ова за говор на омраза.
Поранешниот премиер Љубчо Георгиевски ги повика граѓаните да размислат со „здрав разум“ и праша: што е навистина поголем говор на омраза – именување клуб по историска личност или потсмевање со трагедија призната како геноцид од меѓународната заедница?
Овие случувања ги отвораат прашањата за објективноста, правдата и политичката природа на македонското судство.