09 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Во изјава за весникот „Труд“, доц. д-р Јордан Величков остро ги критикува историските фалсификати што, според него, се прават во Република Северна Македонија по 1944 година. Тој тврди дека нема ниту еден сериозен доказ за постоење на македонска етничка свест или идентитет пред таа година и укажува на низа статистички и етнографски истражувања кои, според него, јасно сведочат за доминацијата на бугарскиот етнос во географската област Македонија.
Европските територии на Османлиската империја, меѓу кои и Македонија, биле предмет на интерес на бројни странски истражувачи, дипломати и патописци, особено во XIX и почетокот на XX век. Доц. Величков се повикува на обемни статистички извештаи и пописи направени од турски, руски, германски, француски, српски, грчки и други автори. Сите тие, без исклучок, констатираат дека бугарите биле доминантен етнос во сите делови на Македонија.
Примери:
Овие бројки, според Величков, се недвосмислен доказ дека македонците како посебен народ не се спомнуваат во ниту едно сериозно истражување до 1944 година.
Величков ја обвинува македонската историографија за систематско менување на терминологијата во историските извори – притоа „бугари“ се заменуваат со „македонци“. Пример за ова е делото на Васил К’нчов, чии податоци ги користат историчарите од Скопје, но со заменета етничка ознака.
Величков го посочува Илинденско-Преображенското востание од 1903 година како клучен доказ за бугарската национална свест на населението во Македонија. Востанието, според над 6000 публикации во европската и 1700 во американската печатена јавност, било дело на бугарското население. Во извештаите од тој период се зборува за бугарски села, бугарски жени, деца и старци, и за бруталноста со која било задушено востанието.
На крајот од своето излагање, Величков ги повикува бугарските власти да престанат со, како што вели, „апатично однесување“ кон историјата и фалсификатите кои доаѓаат од Скопје. Тој инсистира дека бугарската држава има должност пред народот и пред историјата – да ја брани вистината и да ја информира меѓународната заедница за систематските обиди за присвојување на бугарското историско наследство.
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден
09 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Во изјава за весникот „Труд“, доц. д-р Јордан Величков остро ги критикува историските фалсификати што, според него, се прават во Република Северна Македонија по 1944 година. Тој тврди дека нема ниту еден сериозен доказ за постоење на македонска етничка свест или идентитет пред таа година и укажува на низа статистички и етнографски истражувања кои, според него, јасно сведочат за доминацијата на бугарскиот етнос во географската област Македонија.
Европските територии на Османлиската империја, меѓу кои и Македонија, биле предмет на интерес на бројни странски истражувачи, дипломати и патописци, особено во XIX и почетокот на XX век. Доц. Величков се повикува на обемни статистички извештаи и пописи направени од турски, руски, германски, француски, српски, грчки и други автори. Сите тие, без исклучок, констатираат дека бугарите биле доминантен етнос во сите делови на Македонија.
Примери:
Овие бројки, според Величков, се недвосмислен доказ дека македонците како посебен народ не се спомнуваат во ниту едно сериозно истражување до 1944 година.
Величков ја обвинува македонската историографија за систематско менување на терминологијата во историските извори – притоа „бугари“ се заменуваат со „македонци“. Пример за ова е делото на Васил К’нчов, чии податоци ги користат историчарите од Скопје, но со заменета етничка ознака.
Величков го посочува Илинденско-Преображенското востание од 1903 година како клучен доказ за бугарската национална свест на населението во Македонија. Востанието, според над 6000 публикации во европската и 1700 во американската печатена јавност, било дело на бугарското население. Во извештаите од тој период се зборува за бугарски села, бугарски жени, деца и старци, и за бруталноста со која било задушено востанието.
На крајот од своето излагање, Величков ги повикува бугарските власти да престанат со, како што вели, „апатично однесување“ кон историјата и фалсификатите кои доаѓаат од Скопје. Тој инсистира дека бугарската држава има должност пред народот и пред историјата – да ја брани вистината и да ја информира меѓународната заедница за систематските обиди за присвојување на бугарското историско наследство.
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден
09 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Во изјава за весникот „Труд“, доц. д-р Јордан Величков остро ги критикува историските фалсификати што, според него, се прават во Република Северна Македонија по 1944 година. Тој тврди дека нема ниту еден сериозен доказ за постоење на македонска етничка свест или идентитет пред таа година и укажува на низа статистички и етнографски истражувања кои, според него, јасно сведочат за доминацијата на бугарскиот етнос во географската област Македонија.
Европските територии на Османлиската империја, меѓу кои и Македонија, биле предмет на интерес на бројни странски истражувачи, дипломати и патописци, особено во XIX и почетокот на XX век. Доц. Величков се повикува на обемни статистички извештаи и пописи направени од турски, руски, германски, француски, српски, грчки и други автори. Сите тие, без исклучок, констатираат дека бугарите биле доминантен етнос во сите делови на Македонија.
Примери:
Овие бројки, според Величков, се недвосмислен доказ дека македонците како посебен народ не се спомнуваат во ниту едно сериозно истражување до 1944 година.
Величков ја обвинува македонската историографија за систематско менување на терминологијата во историските извори – притоа „бугари“ се заменуваат со „македонци“. Пример за ова е делото на Васил К’нчов, чии податоци ги користат историчарите од Скопје, но со заменета етничка ознака.
Величков го посочува Илинденско-Преображенското востание од 1903 година како клучен доказ за бугарската национална свест на населението во Македонија. Востанието, според над 6000 публикации во европската и 1700 во американската печатена јавност, било дело на бугарското население. Во извештаите од тој период се зборува за бугарски села, бугарски жени, деца и старци, и за бруталноста со која било задушено востанието.
На крајот од своето излагање, Величков ги повикува бугарските власти да престанат со, како што вели, „апатично однесување“ кон историјата и фалсификатите кои доаѓаат од Скопје. Тој инсистира дека бугарската држава има должност пред народот и пред историјата – да ја брани вистината и да ја информира меѓународната заедница за систематските обиди за присвојување на бугарското историско наследство.
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден